روابط با چين

به عنوان کشورهای همسایه ای که با نوار باریکی از آب از یکدیگر جدا شده اند، ژاپن و چین برای یکدیگر حائز اهمیت بسیارند. اذعان می شود که روابط بین دو کشور برای منطقه آسیا-اقیانوسیه، و می توان گفت برای کل جهان اهمیتی حیاتی دارد. در سالیان اخیر، جهش چین به سوی شاخص شدن به واقع چشمگیر بوده است. به هر حال، ما درباره تشکل اخیر توانمندیهای دفاعی چین که فاقد شفافیت است و همچینین به خاطر فعالیتهای جاه طلبانه دریایی روزافزون چین در منطقه ای که از اقیانوس هند تا دریای شرق چین امتداد یافته است نگرانیهایی داریم. جزایر سنکاکو، بخش جدایی ناپذیر قلمرو ژاپن است که توسط تاریخ و قوانین بین المللی اینچنین به رسمیت شناخته شده است.هیچگونه مناقشه ارضی وجود خارجی ندارد. در برخورد با وقایع اخیر، ژاپن بی طرفانه و مطابق با قوانین ژاپن عمل نمود. امیدواریم و انتظار داریم که چین به وجهی که متناسب با نقشی که به عنوان عضوی مسئول از جامعه بین المللی دارد سخن گفته و عمل نماید. هر دو کشور نیاز دارند که حین پاسخگویی به مسائل مختلفی که بینشان رخ می دهد با آرامش به پیش روند. درچهارچوب روابط بین ژاپن و چین درمجموع، ضرورت دارد که دو کشور برای تعمیق روابط سودمند دوجانبه براساس منافع استراتژیک مشترک و از دیدگاهی گسترده، ازجمله صلح و بهروزی در منطقه آسیا-اقیانوسیه و همکاریهای روزافزون در حوزه اقتصادی بایکدیگر کار کنند.  
(نظر بنیادین درباره حق حاکمیت بر جزایر سنکاکو)
از سال 1885 به بعد، تمامی مطالعات درباره جزایر سنکاکو توسط دولت ژاپن به واسطه آژانسهای استان اوکیناوا و به شیوه های دیگر انجام گرفت. از طریق این مطالعات، تایید شد که جزایر سنکاکو فاقد سکنه بوده و هیچگونه نشانی که آنرا تحت کنترل چین نشان دهد یافت نشد. براساس این تائیدیه، دولت ژاپن در تاریخ 14 ژانویه 1895  تصمیم کابینه را بر نصب نشانه ای بر روی جزایر که جزایر سنکاکو را رسماً به خاک ژاپن الحاق نماید اتخاذ نمود. از آن زمان، جزایر سنکاکو به طور پیوسته به عنوان بخش تفکیک ناپذیر جزایر نانسی شوتو (Nansei Shoto) که قلمرو ژاپن می باشد، باقی مانده است. این جزایر نه بخشی از تایوان بوده است نه بخشی از جزایــــر پســـــکادورس  (Pescadores Islands) (که از خاندان قینگ چین Qing Dynasty of China) )بر طبق ماده دوم معاهده شیمونسکی (Treaty of Shimonoseki)  از سال 1895 به اجرا درآمده و به ژاپن واگذار شد.)
همینطور نیز جزایر سنکاکو جزو قلمرویی که ژاپن ذیل ماده دوم معاهده صلح سانفرانسیسکو از آن صرف نظر کرد نمی باشد. جزایر سنکاکو برطبق ماده سوم همان معاهده به عنوان بخشی از جزایر نانسی شوتو، تحت مدیریت ایالات متحده امریکا قرار گرفت و  جزو این منطقه بود و حق مدیریت بر آنها بر طبق موافقتنامه بین ژاپن و ایالات متحده امریکا درخصوص جزایر ریوکیو و دایتو که در تاریخ  17 ژوئن سال 1971 به امضاء رسید به ژاپن بازگردانده شد. حقایقی که در اینجا مطرح شد به وضوح وضعیت جزایر سنکاکو را که جزو خاک ژاپن می باشد  نشان می دهد.
این واقعیت که چین به این مطلب که جزایر سنکاکو ذیل ماده سوم معاهده صلح سانفرانسیسکو تحت اداره ایالات متحده امریکا باشد اعتراض ننمود به وضوح حاکی از آن است که چین جزایر سنکاکو را بخشی از تایوان قلمداد نمی نمود. تا آنکه در نیمه دوم سال 1970 ] برای اولین بار [ ، زمانیکه مساله توسعه منابع نفت خام بر روی فلات قاره ای دریای شرق چین مطرح شد، دولت چین و مقامات تایوان سوالاتی را پیرامون جزایرسنکاگو مطرح نمودند.
علاوه بر این، هیچکدام از موارد مطرح شده توسط دولت چین به عنوان شواهد "تاریخی، جغرافیایی یا زمین شناختی" دلایل موثقی را، در راستای قوانین بین المللی، برای دفاع از مباحثات چین درباره جزایر سنکاکو فراهم نمی آورد.